Artık alıntıları açıklamayacağım metnin sonunda
Yalanıyla doğrusuyla kendimin belleyeceğim
Attila İlhan'a sormasamda
Kalemi, kalem mi tuttuğu, diyeceğim
Hiç kimse bilmiyor kaybolduğumuzu
Yosun tutacak duvarlar borular paslı
Sokak sokak aradım sesini
Kalbinde adım asılı
tespitleriyle yolun başında
kafası terk, kafası kaçmak
yorganı çektiğinde başına
anlar ki kendisi bir ahmak
hayal etmek sende
nefret ise anlık
karar sende
değilse yazık
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder